grognement
(Mot repris de grognements)grognement
n.m.GROGNEMENT
(gro-gne-man) s. m.ÉTYMOLOGIE
- Grogner ; provenç. gruniment ; espagn. gruñimiento.
grognement
grognement
GROGNEMENT, s. m. GROGNER, v. neut. GROGNEUR, EûSE, adject. et subst. [Grogneman, né, neur, neû-ze: mouillez le gn, 2e e muet au 1er, é fer. au 2d.] Les deux premiers se disent proprement du cri du cochon; et figurément, des persones, qui grondent et se plaignent entre leurs dens. Le 3e ne se dit qu'au figuré. Cette femme ne fait que grogner. "Ce sont de continuels grognemens. "Il est d'humeur grogneûse: "C'est un grogneur, une grogneûse. Voy. GRONDER.
Rem. Richelet écrit groigner ou grogner; et en écrivant groigneur, il veut qu'on prononce groigneû. Cet i sur-ajouté changerait la prononciation, et il faudrait prononcer groagneu, contre l'usage. = L'Acad. avait d' abord écrit grogneux avec un x; elle a ensuite écrit grogneur. — Elle disait aussi faire la grogne: elle l'a retranché dans les dernières Éditions. = Quelques-uns disent grognard pour grogneur, et grognon, pour grogneûse. Ces trois dernières locutions sont populaires.
grognement
grognement
growl, grunt, snort, grunting, gripe, grouseנהימה (נ), נהמה (נ), רטינה (נ), רְטִינָהgegrom, geknor, gebrom, grom, klachtmugugno, lamentelaشَكْوىreptáníklageKlageγκρίνιαquejavalituspritužba不平불평klagingpowód do narzekańqueixaворчунknotการบ่นşikayetcàu nhàu牢骚 (gʀɔɲəmɑ̃)nom masculin