impertinent
impertinent, e
adj. et n. [ du lat. impertinens, impertinentis, qui ne convient pas ]Qui fait preuve d'impertinence ; qui parle, agit d'une façon déplacée ou choquante : Votre façon de poser toutes ces questions est impertinente inconvenant, incorrect, irrespectueux ; courtois, poli, respectueux arrogant, effronté, impudent, insolent
impertinent
IMPERTINENT, ENTE. adj. Qui parle ou qui agit soit avec hauteur et mépris, soit avec familiarité et irrespect. Elle est bien impertinente d'avoir osé vous parler ainsi. Substantivement, Un impertinent, une impertinente. Par extension, Cette réponse est fort impertinente. Ton impertinent. Raillerie impertinente.
Il signifiait aussi autrefois Qui n'a rien de commun avec la chose dont il s'agit. Paroles impertinentes. En termes de Procédure. Fait, article impertinent.
impertinent
Impertinent, Choses impertinentes, ou qui ne font rien au proces, subjectes à reject, A causa seiuncta, ideoque reiectanea, vt argumento litis non affinia. Bud.
Plaider choses impertinentes, Decantare ad causam nihil pertinentia. Budaeus.
Dire ou faire choses impertinentes, Aliena, nec ad rem pertinentia dicere, vel facere, Extra chorum saltare.
Synonymes et Contraires
impertinent
adjectif impertinent
1. Qui marque l'impertinence.
cavalier, choquant, déplacé, impoli, inconvenant, incorrect -littéraire: irrévérencieux, malséant, malsonnant.
2. Qui fait preuve d'impertinence.
arrogant, audacieux, cavalier, désinvolte, effronté, hardi, impoli, impudent, insolent, malappris, sans gêne -familier: culotté -littéraire: irrespectueux, irrévérencieux, outrecuidant -populaire: malembouché.
Traductions
impertinent
(ɛ̃pɛʀtinɑ̃)impertinente
impertinent, presumptuous, saucyחוצפני (ת), חזק מצח (ת), חֻצְפָּנִיbrutaal, onbeschaamd放肆, 无礼frech, impertinent, schnoddrig, unverschämtimpertinenteнахалimpertinente (ɛ̃pɛʀtinɑ̃t)adjectif
qui manque de respect, de politesse